هنرمندان
هنر نزد ایرانیان است و بس.
- احمد وکیلی اردبیلینقاش، رسام، تصویرگر، چاپگر و مدرس ایرانیدوره کارشناسی نقاشی را در مجتمع دانشگاهی هنر[هنرکده هنر های تزیینی] گذراند. سپس از دانشگاه آزاد اسلامی درجه کارشناسی ارشد نقاشی گرفت. نخستین کارنمای (نقاشی و طراحی) انفرادی اش را در گالری سبز مشهد برپا کرداحمد وکیلی اردبیلینقاش، رسام، تصویرگر، چاپگر و مدرس ایرانی
احمد وکیلی اردبیلی
نقاش، رسام، تصویرگر، چاپگر و مدرس ایرانی1340
دوره کارشناسی نقاشی را در مجتمع دانشگاهی هنر[هنرکده هنر های تزیینی] گذراند. سپس از دانشگاه آزاد اسلامی درجه کارشناسی ارشد نقاشی گرفت. نخستین کارنمای (نقاشی و طراحی) انفرادی اش را در گالری سبز مشهد برپا کرد. از آن پس آثارش را بارها تک نفره و گروهی _از جمله همراه گروه +30_در داخل و خارج کشور به نمایش گذاشته است.
وی همچنین کتابهای متعددی برای کودکان مصور ساخته و در کارنماهای بین المللی تصویرسازی موفق به دریافت جایزه شده است. تدریس در آموزشگاه خصوصی و دانشکدههای هنری تهران و زاهدان را در کارنامه خود دارد.
- آنه محمد تاتارینقاشآنه محمد تاتاری، نقاش ترکمن، در سال ۱۳۳۶ در گنبد کاووس متولد شد. دورههای کارشناسی و کارشناسی ارشد نقاشی را در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی گذراند. نخستین کارنمای انفرادیش را در گالری سبز برپا کرد.آنه محمد تاتارینقاش
آنه محمد تاتاری، نقاش ترکمن، در سال ۱۳۳۶ در گنبد کاووس متولد شد. دورههای کارشناسی و کارشناسی ارشد نقاشی را در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی گذراند. نخستین کارنمای انفرادیش را در گالری سبز برپا کرد. آثارش را بارها تک نفره و گروهی در ایران و کشورهای دیگر به نمایش گذاشته است. در دومین سالانه نقاشی جهان اسلام موفق به دریافت جایزه شد. وی اکنون در دانشکده هنرهای زیبا به تدریس اشتغال دارد.
آثاری از او به صورت دایمی در مکانهای مهمی چون موزه بریتانیا در لندن، موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگستان هنر و همچنین در موزه امام علی(ع) در معرض دید عموم قرار دارد.
ویژگی آثار تاتاری
تاتاری غالباً با استفاده از مواد مختلف و اسلوب باتیک بافتهای متنوع در نقاشیاش پدید آورد. یکی از مهمترین ویژگیهای آثار این هنرمند، تاکید بر عنصر قومیت، بطور اخص زنان ترکمن با لباسهای محلی و زیباییشناسی بومی و همچنین نگاه عمیق به آیینها، داستانها و روایات بومی و استفاده از آنها بعنوان منبع الهام است. بدینسان او خود را تصویرگر فرهنگ قوم و ملت خویش میداند. در سیر تحول کارش از پیکر نمایی با رنگ های محدود به نوعی انتزاع رنگین رسیده است. نقاشیهای اخیر او که با تکرار موزون خطوط و نقوش شکل میگیرند، به پارچههای دستبافت شباهت دارند.
او برگزیده دومین دوسالانه نقاشی تهران 1380 ، برگزیده سومین فستیوال نقاشی معلمان ایران، اصفهان 1382 برگزیده اولین جشنواره آثار تجسمی معلمان تهران 1382 برگزیده دومین دوسالانه نقاشی جهان اسلام، تهران 1383 برگزیده دومین جشنواره آثار تجسمی معلمان تهران 1385 برگزیده چهارمین دوسالانه بین المللی نقاشی جهان اسلام، تهران است. تاتاری از هنرمندان برجسته نقاشی و نیز نقاشی ایرانی (نگارگری) است.
- پرویز تناولیمجسمه ساز، نقاش، چاپگر، پژوهشگر، مجموعهدار و هنری نویس ایرانیسوم فروردین ۱۳۱۶ در تهران و در محله دروازه شمیران در خانوادهای متوسط به دنیا آمد .وی فعالیت هنری خود را در ۱۰ سالگی با فراگیری ویلن آغاز کرد. هنرمندی که در رویکرد نوگرایانهاش به سنت از مرز های سقاخانه، که خود یکی از بنیان گذاران آن بود، فراتر رفته و به معادل های بصری برای مفاهیم ادبی دست یافته است.پرویز تناولیمجسمه ساز، نقاش، چاپگر، پژوهشگر، مجموعهدار و هنری نویس ایرانی
سوم فروردین ۱۳۱۶ در تهران و در محله دروازه شمیران در خانوادهای متوسط به دنیا آمد .وی فعالیت هنری خود را در ۱۰ سالگی با فراگیری ویلن آغاز کرد. هنرمندی که در رویکرد نوگرایانهاش به سنت از مرز های سقاخانه، که خود یکی از بنیان گذاران آن بود، فراتر رفته و به معادل های بصری برای مفاهیم ادبی دست یافته است. هنگام تحصیل دبیرستانی، تابستان ها در هنرستان کمال الملک حضور می یافت. دوره پیکره سازی را در هنرستان هنرهای زیبا، تهران گذراند.
به ایتالیا رفت و یک سال در آکادمی هنرهای زیبا،کارّارا آموزش دید. نخستین کارنمای انفرادی اش(شامل باسمه ها و مجسمه های فلزی) را در تالار فرهنگ، تهران برپا کرد. با استفاده از کمک هزینه تحصیلی بار دیگر به ایتالیا رفت و آموزش پیکره سازی را در آکادمی «بررا»، میلان زیر نظر مارینو مارینی ادامه داد. به ایران بازگشت و در هنرکده هنرهای تزیینی که خود او از جمله بنیان گذاران آن بود، مدت هجده سال به تدریس پیکره سازی مشغول شد. بعد از یک دوره اقامت و فعالیت هنری در آمریکا، در دانشکده هنر های زیبا به تدریس پرداخت.
مجموعه آثار تناولی
تناولی در یک دوره کوتاه با گرایشی نئودادائیستی به اسامبلاژ و نقاشی مختلط روی آورد. از گلیم و لامپ فلور سنت، قطعات خوشنویسی و ظروف پلاستیکی، و اشیای ناهمگون دیگری در ترکیب بندی های خود استفاده میکرد و بدین سان میخواست تضاد فرهنگ سنتی و مدرن را نشان دهد. در این دوره از شاعر به طنز پرداز بدل شد و در عین حال مرز میان نقاشی و مجسمه را از بین برد(قفس و قفل). همین زمان، در یکی از آثارش کلمه (هیچ) را به خط نستعلیق بر روی یک دایره پلاستیکی سرخ رنگی نوشته شده بود. این سرآغاز دوره ای ده ساله بود که “هیچ” ها در اندازه ها و شکل های گوناگون و یا در تلفیق با عناصر دیگر پدید آمدند (هیچ و صندلی).
او پس از “هیچ”، مجموعه تازهای را با عنوان دیوارها آغاز کرد که شامل سطوح پوشیده شده با بافت فشردهای از حروف ناخوانا بود. شاعر عنوان یکی دیگر از بیاد ماندنیترین مجموعه مجسمههای تناولی است که توانست در کمال توازن و تعادل، قفل و قفس، هیچ و دیوارها را در کنار یکدیگر قرارگیرد که از نظر فرمی از متنوعترین سری آثار او محسوب میشود که فراتر از دیگر آثار او از درونمایهی رمانتیک برخوردار بوده و بر رابطهی معناشناختی شعر و هنر استوار است.
تناولی در سال های اخیر، گهگاه به مضامین قبلی اش باز می گردد. خود او گفته است: طی پنجاه سال گذشته در کارم تغییر اساسی نداده ام. من همان ایده ها،همان مضمون ها،همان داستان ها و همان شعر را دنبال میکنم…آثارم عمیقاٌ در ایران و تاریخ آن ریشه دارند. تناولی با صراحت، مجسمهسازی را نوعی شاعری میخواند و تاکید میکند که من شعرم را بر سطح مجسمهام مینویسم.
“شیرهای ایران” تناولی
“پرویز تناولی و شیرهای ایران” عنوان نمایشگاه بزرگی از آثار اوست که در سال 1397 در موزه هنرهای معاصر برگزار شد که به گفتۀ خود او حاصل چهل سال تلاش و دغدغهاش بوده است. در این رویداد مهم 147 اثر از این هنرمند شامل آثار نقاشی، مجسمههای فلزی و سرامیکی، جواهرات و فرش به نمایش در آمد.